[[[separator]]]
W Światowej Deklaracji Zdrowia – przyjętej na XXXI Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w maju 1998 r. przez światową społeczność zajmującą się zagadnieniami dotyczącymi zdrowia – zapisano, że jednym z podstawowych praw każdej istoty ludzkiej jest najwyższy możliwy do uzyskania standard zdrowia, a jednocześnie potwierdzono wartość i godność każdej osoby oraz równe prawa, jednakowe obowiązki i wspólną odpowiedzialność wszystkich za zdrowie. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO – World Health Organization) podkreśliła zarazem, że najwyższym celem rozwoju społecznego i ekonomicznego jest poprawa zdrowia ludzi oraz dobrostan fizyczny i psychiczny. Zmiany zachodzące w sytuacji zdrowotnej na świecie zwróciły uwagę na konieczność wprowadzenia w życie polityki „zdrowia dla wszystkich w XXI w.” przy zastosowaniu odpowiednich strategii polityki zdrowotnej w poszczególnych krajach i regionach. Celem polityki zdrowotnej „Zdrowie 21” jest poprawa jakości życia obywateli we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej (UE). Zdrowie należy do podstawowych wartości człowieka. Okres pandemii COVID- 19 i jej skutki wzmocniły przekonanie społeczeństwa, że zdrowie nie tylko stanowi o samopoczuciu, lecz także determinuje inne sfery naszego życia, jest zatem najważniejszą wartością. W Polsce Narodowy Program Zdrowia 2021–2025 (NPZ) jest dokumentem strategicznym dla zdrowia publicznego, a jego celem jest zwiększenie liczby lat przeżytych w zdrowiu oraz zmniejszenie społecznych nierówności w zdrowiu. Ponadto należy zauważyć, że powstał system mapowania potrzeb zdrowotnych w oparciu o rzeczywiste dane, co wiązało się z koniecznością spełnienia wymogów Komisji Europejskiej w zakresie finansowania inwestycji w ochronie zdrowia ze środków unijnych w perspektywie finansowej 2014–2020. Projekt miał na celu poprawę jakości zarządzania zasobami systemu ochrony zdrowia poprzez opracowanie i popularyzację narzędzi prognostycznych – map potrzeb zdrowotnych. Realizacja celów NPZ i mapowanie potrzeb zdrowotnych polskiego społeczeństwa miały szczególne znaczenie w dobie pandemii COVID-19, ale i w okresie pocovidowym. Światowa Organizacja Zdrowia po dużej ekspansji koronawirusa SARS-CoV-2 ogłosiła w dniu 11 marca 2020 r. stan pandemii spowodowany przez chorobę COVID-19. Pandemia doprowadziła do blokady populacji na całym świecie, silnie wpływając na codzienne życie oraz na większość systemów opieki zdrowotnej, które stanęły w obliczu zarządzania zarówno zakażonymi pacjentami, jak i rutynową opieką nad pacjentami niecovidowymi. Do dynamicznego rozprzestrzeniania się pandemii COVID-19 przyczyniły się: wszechobecność podróży międzynarodowych, łatwość przenoszenia wirusa i zmienność objawów. Potrzeba dystansu fizycznego doprowadziła do szybkiego przyjęcia rozwiązań telemedycznych na całym świecie. Jednym z głównych założeń UE jest rozwój gospodarki w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne. Dotyczy to też usług, w tym e-zdrowia. Zastosowanie nowoczesnych rozwiązań zwiększa skuteczność opieki zdrowotnej. Zgodnie z najnowszym rocznym europejskim badaniem zdrowia cyfrowego HIMSS, obejmującym okres pandemii COVID-19, kraje nordyckie i Holandia są postrzegane jako liderzy pod względem ram prawnych i dążenia do standaryzacji. Estonia zwróciła uwagę również na dojrzałość i penetrację swojej infrastruktury cyfrowej oraz na innowacyjne wykorzystanie takich technologii jak blockchain. Termin „e-zdrowie” jest akceptowanym i szeroko stosowanym neologizmem, mimo że nie został wprost określony ani przez polskiego ustawodawcę, ani przez prawodawcę unijnego5. Przegląd 51 opublikowanych definicji prowadzi do wniosku, że e-zdrowie zarówno obejmuje w niejednakowym stopniu zestaw różnych pojęć, w tym zdrowia, technologii i handlu, jak i odzwierciedla postawę optymizmu.
(fragment wstępu)
[[[separator]]]
WSTĘP
Rozdział 1
ZDROWIE W SYSTEMIE POTRZEB CZŁOWIEKA
1.1. Zdrowie jako podstawowa wartość człowieka
1.2. Zdrowie a styl życia
1.3. Stan zdrowia po pandemii COVID-19
Rozdział 2
CHARAKTERYSTYKA E-USŁUG MEDYCZNYCH W OKRESIE PANDEMII COVID-19
2.1. System e-zdrowie w ocenie instytucji odpowiedzialnych za jego funkcjonowanie i rozwój
2.2. System e-zdrowie w czasie pandemii
2.3. Innowacje w usługach e-zdrowia
Rozdział 3
ZACHOWANIA KONSUMENTÓW NA RYNKU E-ZDROWIA W CZASIE PANDEMII COVID-19 – WYNIKI BADANIA ILOŚCIOWEGO
3.1. Metodyka badania i charakterystyka próby badawczej
3.2. Postrzeganie zdrowia przez Polaków
3.3. Znaczenie teleporad medycznych w okresie pandemii
3.4. Korzystanie z usług w zakresie e-zdrowia
3.5. Skłonność pacjentów do korzystania z innowacyjnych usług w zakresie e-zdrowia
ZAKOŃCZENIE
BIBLIOGRAFIA
Opis
Wstęp
W Światowej Deklaracji Zdrowia – przyjętej na XXXI Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w maju 1998 r. przez światową społeczność zajmującą się zagadnieniami dotyczącymi zdrowia – zapisano, że jednym z podstawowych praw każdej istoty ludzkiej jest najwyższy możliwy do uzyskania standard zdrowia, a jednocześnie potwierdzono wartość i godność każdej osoby oraz równe prawa, jednakowe obowiązki i wspólną odpowiedzialność wszystkich za zdrowie. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO – World Health Organization) podkreśliła zarazem, że najwyższym celem rozwoju społecznego i ekonomicznego jest poprawa zdrowia ludzi oraz dobrostan fizyczny i psychiczny. Zmiany zachodzące w sytuacji zdrowotnej na świecie zwróciły uwagę na konieczność wprowadzenia w życie polityki „zdrowia dla wszystkich w XXI w.” przy zastosowaniu odpowiednich strategii polityki zdrowotnej w poszczególnych krajach i regionach. Celem polityki zdrowotnej „Zdrowie 21” jest poprawa jakości życia obywateli we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej (UE). Zdrowie należy do podstawowych wartości człowieka. Okres pandemii COVID- 19 i jej skutki wzmocniły przekonanie społeczeństwa, że zdrowie nie tylko stanowi o samopoczuciu, lecz także determinuje inne sfery naszego życia, jest zatem najważniejszą wartością. W Polsce Narodowy Program Zdrowia 2021–2025 (NPZ) jest dokumentem strategicznym dla zdrowia publicznego, a jego celem jest zwiększenie liczby lat przeżytych w zdrowiu oraz zmniejszenie społecznych nierówności w zdrowiu. Ponadto należy zauważyć, że powstał system mapowania potrzeb zdrowotnych w oparciu o rzeczywiste dane, co wiązało się z koniecznością spełnienia wymogów Komisji Europejskiej w zakresie finansowania inwestycji w ochronie zdrowia ze środków unijnych w perspektywie finansowej 2014–2020. Projekt miał na celu poprawę jakości zarządzania zasobami systemu ochrony zdrowia poprzez opracowanie i popularyzację narzędzi prognostycznych – map potrzeb zdrowotnych. Realizacja celów NPZ i mapowanie potrzeb zdrowotnych polskiego społeczeństwa miały szczególne znaczenie w dobie pandemii COVID-19, ale i w okresie pocovidowym. Światowa Organizacja Zdrowia po dużej ekspansji koronawirusa SARS-CoV-2 ogłosiła w dniu 11 marca 2020 r. stan pandemii spowodowany przez chorobę COVID-19. Pandemia doprowadziła do blokady populacji na całym świecie, silnie wpływając na codzienne życie oraz na większość systemów opieki zdrowotnej, które stanęły w obliczu zarządzania zarówno zakażonymi pacjentami, jak i rutynową opieką nad pacjentami niecovidowymi. Do dynamicznego rozprzestrzeniania się pandemii COVID-19 przyczyniły się: wszechobecność podróży międzynarodowych, łatwość przenoszenia wirusa i zmienność objawów. Potrzeba dystansu fizycznego doprowadziła do szybkiego przyjęcia rozwiązań telemedycznych na całym świecie. Jednym z głównych założeń UE jest rozwój gospodarki w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne. Dotyczy to też usług, w tym e-zdrowia. Zastosowanie nowoczesnych rozwiązań zwiększa skuteczność opieki zdrowotnej. Zgodnie z najnowszym rocznym europejskim badaniem zdrowia cyfrowego HIMSS, obejmującym okres pandemii COVID-19, kraje nordyckie i Holandia są postrzegane jako liderzy pod względem ram prawnych i dążenia do standaryzacji. Estonia zwróciła uwagę również na dojrzałość i penetrację swojej infrastruktury cyfrowej oraz na innowacyjne wykorzystanie takich technologii jak blockchain. Termin „e-zdrowie” jest akceptowanym i szeroko stosowanym neologizmem, mimo że nie został wprost określony ani przez polskiego ustawodawcę, ani przez prawodawcę unijnego5. Przegląd 51 opublikowanych definicji prowadzi do wniosku, że e-zdrowie zarówno obejmuje w niejednakowym stopniu zestaw różnych pojęć, w tym zdrowia, technologii i handlu, jak i odzwierciedla postawę optymizmu.
(fragment wstępu)
Spis treści
WSTĘP
Rozdział 1
ZDROWIE W SYSTEMIE POTRZEB CZŁOWIEKA
1.1. Zdrowie jako podstawowa wartość człowieka
1.2. Zdrowie a styl życia
1.3. Stan zdrowia po pandemii COVID-19
Rozdział 2
CHARAKTERYSTYKA E-USŁUG MEDYCZNYCH W OKRESIE PANDEMII COVID-19
2.1. System e-zdrowie w ocenie instytucji odpowiedzialnych za jego funkcjonowanie i rozwój
2.2. System e-zdrowie w czasie pandemii
2.3. Innowacje w usługach e-zdrowia
Rozdział 3
ZACHOWANIA KONSUMENTÓW NA RYNKU E-ZDROWIA W CZASIE PANDEMII COVID-19 – WYNIKI BADANIA ILOŚCIOWEGO
3.1. Metodyka badania i charakterystyka próby badawczej
3.2. Postrzeganie zdrowia przez Polaków
3.3. Znaczenie teleporad medycznych w okresie pandemii
3.4. Korzystanie z usług w zakresie e-zdrowia
3.5. Skłonność pacjentów do korzystania z innowacyjnych usług w zakresie e-zdrowia
ZAKOŃCZENIE
BIBLIOGRAFIA
Opinie
W Światowej Deklaracji Zdrowia – przyjętej na XXXI Światowym Zgromadzeniu Zdrowia w maju 1998 r. przez światową społeczność zajmującą się zagadnieniami dotyczącymi zdrowia – zapisano, że jednym z podstawowych praw każdej istoty ludzkiej jest najwyższy możliwy do uzyskania standard zdrowia, a jednocześnie potwierdzono wartość i godność każdej osoby oraz równe prawa, jednakowe obowiązki i wspólną odpowiedzialność wszystkich za zdrowie. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO – World Health Organization) podkreśliła zarazem, że najwyższym celem rozwoju społecznego i ekonomicznego jest poprawa zdrowia ludzi oraz dobrostan fizyczny i psychiczny. Zmiany zachodzące w sytuacji zdrowotnej na świecie zwróciły uwagę na konieczność wprowadzenia w życie polityki „zdrowia dla wszystkich w XXI w.” przy zastosowaniu odpowiednich strategii polityki zdrowotnej w poszczególnych krajach i regionach. Celem polityki zdrowotnej „Zdrowie 21” jest poprawa jakości życia obywateli we wszystkich krajach członkowskich Unii Europejskiej (UE). Zdrowie należy do podstawowych wartości człowieka. Okres pandemii COVID- 19 i jej skutki wzmocniły przekonanie społeczeństwa, że zdrowie nie tylko stanowi o samopoczuciu, lecz także determinuje inne sfery naszego życia, jest zatem najważniejszą wartością. W Polsce Narodowy Program Zdrowia 2021–2025 (NPZ) jest dokumentem strategicznym dla zdrowia publicznego, a jego celem jest zwiększenie liczby lat przeżytych w zdrowiu oraz zmniejszenie społecznych nierówności w zdrowiu. Ponadto należy zauważyć, że powstał system mapowania potrzeb zdrowotnych w oparciu o rzeczywiste dane, co wiązało się z koniecznością spełnienia wymogów Komisji Europejskiej w zakresie finansowania inwestycji w ochronie zdrowia ze środków unijnych w perspektywie finansowej 2014–2020. Projekt miał na celu poprawę jakości zarządzania zasobami systemu ochrony zdrowia poprzez opracowanie i popularyzację narzędzi prognostycznych – map potrzeb zdrowotnych. Realizacja celów NPZ i mapowanie potrzeb zdrowotnych polskiego społeczeństwa miały szczególne znaczenie w dobie pandemii COVID-19, ale i w okresie pocovidowym. Światowa Organizacja Zdrowia po dużej ekspansji koronawirusa SARS-CoV-2 ogłosiła w dniu 11 marca 2020 r. stan pandemii spowodowany przez chorobę COVID-19. Pandemia doprowadziła do blokady populacji na całym świecie, silnie wpływając na codzienne życie oraz na większość systemów opieki zdrowotnej, które stanęły w obliczu zarządzania zarówno zakażonymi pacjentami, jak i rutynową opieką nad pacjentami niecovidowymi. Do dynamicznego rozprzestrzeniania się pandemii COVID-19 przyczyniły się: wszechobecność podróży międzynarodowych, łatwość przenoszenia wirusa i zmienność objawów. Potrzeba dystansu fizycznego doprowadziła do szybkiego przyjęcia rozwiązań telemedycznych na całym świecie. Jednym z głównych założeń UE jest rozwój gospodarki w oparciu o nowoczesne technologie informatyczne. Dotyczy to też usług, w tym e-zdrowia. Zastosowanie nowoczesnych rozwiązań zwiększa skuteczność opieki zdrowotnej. Zgodnie z najnowszym rocznym europejskim badaniem zdrowia cyfrowego HIMSS, obejmującym okres pandemii COVID-19, kraje nordyckie i Holandia są postrzegane jako liderzy pod względem ram prawnych i dążenia do standaryzacji. Estonia zwróciła uwagę również na dojrzałość i penetrację swojej infrastruktury cyfrowej oraz na innowacyjne wykorzystanie takich technologii jak blockchain. Termin „e-zdrowie” jest akceptowanym i szeroko stosowanym neologizmem, mimo że nie został wprost określony ani przez polskiego ustawodawcę, ani przez prawodawcę unijnego5. Przegląd 51 opublikowanych definicji prowadzi do wniosku, że e-zdrowie zarówno obejmuje w niejednakowym stopniu zestaw różnych pojęć, w tym zdrowia, technologii i handlu, jak i odzwierciedla postawę optymizmu.
(fragment wstępu)
WSTĘP
Rozdział 1
ZDROWIE W SYSTEMIE POTRZEB CZŁOWIEKA
1.1. Zdrowie jako podstawowa wartość człowieka
1.2. Zdrowie a styl życia
1.3. Stan zdrowia po pandemii COVID-19
Rozdział 2
CHARAKTERYSTYKA E-USŁUG MEDYCZNYCH W OKRESIE PANDEMII COVID-19
2.1. System e-zdrowie w ocenie instytucji odpowiedzialnych za jego funkcjonowanie i rozwój
2.2. System e-zdrowie w czasie pandemii
2.3. Innowacje w usługach e-zdrowia
Rozdział 3
ZACHOWANIA KONSUMENTÓW NA RYNKU E-ZDROWIA W CZASIE PANDEMII COVID-19 – WYNIKI BADANIA ILOŚCIOWEGO
3.1. Metodyka badania i charakterystyka próby badawczej
3.2. Postrzeganie zdrowia przez Polaków
3.3. Znaczenie teleporad medycznych w okresie pandemii
3.4. Korzystanie z usług w zakresie e-zdrowia
3.5. Skłonność pacjentów do korzystania z innowacyjnych usług w zakresie e-zdrowia
ZAKOŃCZENIE
BIBLIOGRAFIA
