[[[separator]]]
Zapraszam do lektury kolejnego numeru Studiów z Polityki Publicznej. Dwa teksty poświęcone są partycypcji rozumianej w dwóch wymiarach - budżetu obywatelskiego oraz ekonomii społecznej. O pierwszym piszą Jacek Sroka, Beata Pawlica i Joanna Podgórska-Rykała. Autorzy zwracają uwagę na skutki oddziaływania pandemii na praktykowanie budżetów obywatelskich. Ich badania wskazują na osłabioną gotowość obywateli do partycypacji, a ponadto również po stronie władz publicznych dostrzega się mniej motywacji do włączania obywateli we współdecydowanie. Obserwowane jest tzw. decydowanie dyskrecjonalne, „w którym głos obywateli uwzględniany jest tylko w takim zakresie, w jakim bezwzględnie wymaga tego prawo, choć i ono bywa przekraczane, nierzadko w imię rozmaicie definiowanych stanów wyższej konieczności".
Z kolei Rafał Krenz pisze o partycypacji w rozumieniu aktywności podmiotów ekonomii społecznej w procesie programowania i implementowania polityki publicznej, również w sytuacji kryzysu wynikającego z pandemii COVID-19. W tym okresie podmioty te otrzymały wsparcie publiczne, ale mimo to aż ok. 95% z nich doświadcza albo spodziewa się doświadczyć negatywnych skutków epidemii w postaci problemów z regulowaniem swoich zobowiązań. Możliwość likwidacji działalności przewidywało 27%, a 46% nie miało jeszcze jasności w tym względzie w momencie realizacji przedstawianych badań.
Kolejne teksty dotyczą różnych problemów społecznych. Beata Ziębińska przedstawia koncepcję planowania strategicznego, która może służyć usprawnieniu lokalnej pomocy społecznej. Wskazuje na deficyt analiz, badań społecznych w lokalnej polityce samorządowej, a także na ich potencjalny wpływ na poprawę sytuacji. Dodaje, że niewiele uwagi poświęca się analizie zawodu specjalisty polityki społecznej. W artykule analizuje prowadzenie lokalnych badań społecznych, diagnozowanie skali problemów społecznych, założeń przyjmowanych w zarządzaniu i planowaniu strategicznym itp. Wskazuje, że „w jednostkach pomocy społecznej zauważalna jest coraz wyraźniej potrzeba prowadzenia rozmaitych badań problemów społecznych".
Kaja Zapędowska-Kling kontynuuje analizy w obrębie polityki społecznej, a kieruje je na zagadnienia rozwoju nowych technologii w polskiej polityce rynku pracy, obszarze edukacji oraz wybranych usług opiekuńczych. Opisuje trendy polegające na wkraczaniu nowych technologii w różne obszary życia człowieka i polityki publicznej. Wymienia liczne rozwiązania technologiczne, które zostały wprowadzone w życie, np. opaski monitorujące podstawowe parametry życiowe, wyposażone w przycisk alarmowy i lokalizator GPS. Jednocześnie wskazuje na „brak aktualnych krajowych opracowań i strategii poświęconych kwestii zaadaptowania nowych technologii w polityce społecznej".
Monika Kobosko kontynuuje analizę roli nowych technologii. Przygląda się zmianom, jakie wywołują one w obszarze rynku pracy i tzw. ginących zawodów. Podobnie jak autorka poprzedniego tekstu zaczyna od dyskusji o czwartej rewolucji przemysłowej, której ideę sformułował Klaus Schwab. Przytacza najważniejsze zjawiska i trendy technologiczne, a także ich konsekwencje: „Maszyny zastępują dużą grupę niewykwalifikowanych pracowników, ale wzrasta zapotrzebowanie pracowników wysoko wykwalifikowanych, będących w stanie obsłużyć maszyny, rozumiejących procesy i środowisko pracy. Likwidacja grozi jednak również zawodom wymagającym wyższych kwalifikacji". Jako przykład zagrożenia dla stanowisk pracy podaje robot Vera, który ma potencjał do wspierania w procesach rekrutacji, np. analizuje nadsyłane życiorysy, przeprowadza rozmowy telefoniczne z kandydatami. Generalnie jednak wykorzystanie robotów w Polsce jest niskie w porównaniu z sąsiednimi krajami. W Polsce „pracuje" 46 robotów na 10 tys. pracowników, tymczasem na Słowacji 169, w Czechach 147, w Niemczech 364 roboty na tę samą liczbę zatrudnionych. A więc wszystko przed nami.
Na koniec temat „najcięższy". Paulina Adamczyk i Wojciech Woźniak piszą o problematyce samobójstw. Omawiają fińskie działania prewencyjne, które przedstawiają jako inspirację dla interwencji, które mogłyby zostać podjęte w Polsce. W latach 80. XX w. Finlandia należała do państw z wysokim współczynnikiem samobójstw. Podjęcie wszechstronnych działań przyczyniło się do znacznego złagodzenia problemu. Finlandia jako pierwsze państwo na świecie wdrożyła rekomendacje Światowej Organizacji Zdrowia z dokumentu Health for All by the Year 2000 (1981). Przeprowadzono dogłębną analizę problemu w perspektywie interdyscyplinarnej, łączącej psychiatrię, psychologię oraz nauki społeczne. W jej wyniku wypracowano instrumenty wczesnego rozpoznania ryzyka wystąpienia zachowania samobójczego i model „wczesnej interwencji". Uznano także konieczność wdrożenia programu przeciwdziałania zjawisku przemocy rówieśniczej. Autorzy wskazują na deficyt polskich badań, które mogłyby przynieść głębsze zrozumienie problemu, a także na niski poziom uogólnionego zaufania w społeczeństwie, co utrudnia podejmowanie niektórych działań publicznych nakierowanych na prewencję.
Andrzej Zybała
[[[separator]]]
Wstęp
Paulina Adamczyk, Wojciech Woźniak
Prewencja zachowań samobójczych jako zadanie polityki zdrowia publicznego.Doświadczenia Finlandii, inspiracja dla Polski
Suicide prevention as a task of public health policy: Finland's experience, inspiration for Poland?
Beata Ziębińska
Pracownie badań nad lokalnymi problemami społecznymi
Research laboratories for local social problems
Kaja Zapędowska-Kling
Cele i sposoby realizacji polityki społecznej w dobie postępu technologicznego
Goals and ways of implementing social policies in times of technological progress
Monika Kobosko
Ginące zawody jako konsekwencja zmian technologicznych na polskim rynku pracy
Disappearance of professions as a consequence of technological changes on the Polish labor market
Jacek Sroka, Beata Pawlica, Joanna Podgórska-Rykała
Bariery formuł deliberacyjnych w świetle badania praktyk budżetowania obywatelskiego w Polsce prowadzonych w okresie pandemii COVID-19
Barriers to deliberative formulas based on research of civic budgeting practices in Poland conducted during the COVID-19 pandemic
Rafał Krenz
Instrumenty finansowe w ekonomii społecznej wobec kryzysu związanego z pandemią COVID-19
Financial instruments in the social economy in the face of the crisis related to the COVID-19 pandemic
Wykaz autorów w „Studiach z Polityki Publicznej" w 2020 r
Lista recenzentów w 2020
Opis
Wstęp
Zapraszam do lektury kolejnego numeru Studiów z Polityki Publicznej. Dwa teksty poświęcone są partycypcji rozumianej w dwóch wymiarach - budżetu obywatelskiego oraz ekonomii społecznej. O pierwszym piszą Jacek Sroka, Beata Pawlica i Joanna Podgórska-Rykała. Autorzy zwracają uwagę na skutki oddziaływania pandemii na praktykowanie budżetów obywatelskich. Ich badania wskazują na osłabioną gotowość obywateli do partycypacji, a ponadto również po stronie władz publicznych dostrzega się mniej motywacji do włączania obywateli we współdecydowanie. Obserwowane jest tzw. decydowanie dyskrecjonalne, „w którym głos obywateli uwzględniany jest tylko w takim zakresie, w jakim bezwzględnie wymaga tego prawo, choć i ono bywa przekraczane, nierzadko w imię rozmaicie definiowanych stanów wyższej konieczności".
Z kolei Rafał Krenz pisze o partycypacji w rozumieniu aktywności podmiotów ekonomii społecznej w procesie programowania i implementowania polityki publicznej, również w sytuacji kryzysu wynikającego z pandemii COVID-19. W tym okresie podmioty te otrzymały wsparcie publiczne, ale mimo to aż ok. 95% z nich doświadcza albo spodziewa się doświadczyć negatywnych skutków epidemii w postaci problemów z regulowaniem swoich zobowiązań. Możliwość likwidacji działalności przewidywało 27%, a 46% nie miało jeszcze jasności w tym względzie w momencie realizacji przedstawianych badań.
Kolejne teksty dotyczą różnych problemów społecznych. Beata Ziębińska przedstawia koncepcję planowania strategicznego, która może służyć usprawnieniu lokalnej pomocy społecznej. Wskazuje na deficyt analiz, badań społecznych w lokalnej polityce samorządowej, a także na ich potencjalny wpływ na poprawę sytuacji. Dodaje, że niewiele uwagi poświęca się analizie zawodu specjalisty polityki społecznej. W artykule analizuje prowadzenie lokalnych badań społecznych, diagnozowanie skali problemów społecznych, założeń przyjmowanych w zarządzaniu i planowaniu strategicznym itp. Wskazuje, że „w jednostkach pomocy społecznej zauważalna jest coraz wyraźniej potrzeba prowadzenia rozmaitych badań problemów społecznych".
Kaja Zapędowska-Kling kontynuuje analizy w obrębie polityki społecznej, a kieruje je na zagadnienia rozwoju nowych technologii w polskiej polityce rynku pracy, obszarze edukacji oraz wybranych usług opiekuńczych. Opisuje trendy polegające na wkraczaniu nowych technologii w różne obszary życia człowieka i polityki publicznej. Wymienia liczne rozwiązania technologiczne, które zostały wprowadzone w życie, np. opaski monitorujące podstawowe parametry życiowe, wyposażone w przycisk alarmowy i lokalizator GPS. Jednocześnie wskazuje na „brak aktualnych krajowych opracowań i strategii poświęconych kwestii zaadaptowania nowych technologii w polityce społecznej".
Monika Kobosko kontynuuje analizę roli nowych technologii. Przygląda się zmianom, jakie wywołują one w obszarze rynku pracy i tzw. ginących zawodów. Podobnie jak autorka poprzedniego tekstu zaczyna od dyskusji o czwartej rewolucji przemysłowej, której ideę sformułował Klaus Schwab. Przytacza najważniejsze zjawiska i trendy technologiczne, a także ich konsekwencje: „Maszyny zastępują dużą grupę niewykwalifikowanych pracowników, ale wzrasta zapotrzebowanie pracowników wysoko wykwalifikowanych, będących w stanie obsłużyć maszyny, rozumiejących procesy i środowisko pracy. Likwidacja grozi jednak również zawodom wymagającym wyższych kwalifikacji". Jako przykład zagrożenia dla stanowisk pracy podaje robot Vera, który ma potencjał do wspierania w procesach rekrutacji, np. analizuje nadsyłane życiorysy, przeprowadza rozmowy telefoniczne z kandydatami. Generalnie jednak wykorzystanie robotów w Polsce jest niskie w porównaniu z sąsiednimi krajami. W Polsce „pracuje" 46 robotów na 10 tys. pracowników, tymczasem na Słowacji 169, w Czechach 147, w Niemczech 364 roboty na tę samą liczbę zatrudnionych. A więc wszystko przed nami.
Na koniec temat „najcięższy". Paulina Adamczyk i Wojciech Woźniak piszą o problematyce samobójstw. Omawiają fińskie działania prewencyjne, które przedstawiają jako inspirację dla interwencji, które mogłyby zostać podjęte w Polsce. W latach 80. XX w. Finlandia należała do państw z wysokim współczynnikiem samobójstw. Podjęcie wszechstronnych działań przyczyniło się do znacznego złagodzenia problemu. Finlandia jako pierwsze państwo na świecie wdrożyła rekomendacje Światowej Organizacji Zdrowia z dokumentu Health for All by the Year 2000 (1981). Przeprowadzono dogłębną analizę problemu w perspektywie interdyscyplinarnej, łączącej psychiatrię, psychologię oraz nauki społeczne. W jej wyniku wypracowano instrumenty wczesnego rozpoznania ryzyka wystąpienia zachowania samobójczego i model „wczesnej interwencji". Uznano także konieczność wdrożenia programu przeciwdziałania zjawisku przemocy rówieśniczej. Autorzy wskazują na deficyt polskich badań, które mogłyby przynieść głębsze zrozumienie problemu, a także na niski poziom uogólnionego zaufania w społeczeństwie, co utrudnia podejmowanie niektórych działań publicznych nakierowanych na prewencję.
Andrzej Zybała
Spis treści
Wstęp
Paulina Adamczyk, Wojciech Woźniak
Prewencja zachowań samobójczych jako zadanie polityki zdrowia publicznego.Doświadczenia Finlandii, inspiracja dla Polski
Suicide prevention as a task of public health policy: Finland's experience, inspiration for Poland?
Beata Ziębińska
Pracownie badań nad lokalnymi problemami społecznymi
Research laboratories for local social problems
Kaja Zapędowska-Kling
Cele i sposoby realizacji polityki społecznej w dobie postępu technologicznego
Goals and ways of implementing social policies in times of technological progress
Monika Kobosko
Ginące zawody jako konsekwencja zmian technologicznych na polskim rynku pracy
Disappearance of professions as a consequence of technological changes on the Polish labor market
Jacek Sroka, Beata Pawlica, Joanna Podgórska-Rykała
Bariery formuł deliberacyjnych w świetle badania praktyk budżetowania obywatelskiego w Polsce prowadzonych w okresie pandemii COVID-19
Barriers to deliberative formulas based on research of civic budgeting practices in Poland conducted during the COVID-19 pandemic
Rafał Krenz
Instrumenty finansowe w ekonomii społecznej wobec kryzysu związanego z pandemią COVID-19
Financial instruments in the social economy in the face of the crisis related to the COVID-19 pandemic
Wykaz autorów w „Studiach z Polityki Publicznej" w 2020 r
Lista recenzentów w 2020
Opinie
Zapraszam do lektury kolejnego numeru Studiów z Polityki Publicznej. Dwa teksty poświęcone są partycypcji rozumianej w dwóch wymiarach - budżetu obywatelskiego oraz ekonomii społecznej. O pierwszym piszą Jacek Sroka, Beata Pawlica i Joanna Podgórska-Rykała. Autorzy zwracają uwagę na skutki oddziaływania pandemii na praktykowanie budżetów obywatelskich. Ich badania wskazują na osłabioną gotowość obywateli do partycypacji, a ponadto również po stronie władz publicznych dostrzega się mniej motywacji do włączania obywateli we współdecydowanie. Obserwowane jest tzw. decydowanie dyskrecjonalne, „w którym głos obywateli uwzględniany jest tylko w takim zakresie, w jakim bezwzględnie wymaga tego prawo, choć i ono bywa przekraczane, nierzadko w imię rozmaicie definiowanych stanów wyższej konieczności".
Z kolei Rafał Krenz pisze o partycypacji w rozumieniu aktywności podmiotów ekonomii społecznej w procesie programowania i implementowania polityki publicznej, również w sytuacji kryzysu wynikającego z pandemii COVID-19. W tym okresie podmioty te otrzymały wsparcie publiczne, ale mimo to aż ok. 95% z nich doświadcza albo spodziewa się doświadczyć negatywnych skutków epidemii w postaci problemów z regulowaniem swoich zobowiązań. Możliwość likwidacji działalności przewidywało 27%, a 46% nie miało jeszcze jasności w tym względzie w momencie realizacji przedstawianych badań.
Kolejne teksty dotyczą różnych problemów społecznych. Beata Ziębińska przedstawia koncepcję planowania strategicznego, która może służyć usprawnieniu lokalnej pomocy społecznej. Wskazuje na deficyt analiz, badań społecznych w lokalnej polityce samorządowej, a także na ich potencjalny wpływ na poprawę sytuacji. Dodaje, że niewiele uwagi poświęca się analizie zawodu specjalisty polityki społecznej. W artykule analizuje prowadzenie lokalnych badań społecznych, diagnozowanie skali problemów społecznych, założeń przyjmowanych w zarządzaniu i planowaniu strategicznym itp. Wskazuje, że „w jednostkach pomocy społecznej zauważalna jest coraz wyraźniej potrzeba prowadzenia rozmaitych badań problemów społecznych".
Kaja Zapędowska-Kling kontynuuje analizy w obrębie polityki społecznej, a kieruje je na zagadnienia rozwoju nowych technologii w polskiej polityce rynku pracy, obszarze edukacji oraz wybranych usług opiekuńczych. Opisuje trendy polegające na wkraczaniu nowych technologii w różne obszary życia człowieka i polityki publicznej. Wymienia liczne rozwiązania technologiczne, które zostały wprowadzone w życie, np. opaski monitorujące podstawowe parametry życiowe, wyposażone w przycisk alarmowy i lokalizator GPS. Jednocześnie wskazuje na „brak aktualnych krajowych opracowań i strategii poświęconych kwestii zaadaptowania nowych technologii w polityce społecznej".
Monika Kobosko kontynuuje analizę roli nowych technologii. Przygląda się zmianom, jakie wywołują one w obszarze rynku pracy i tzw. ginących zawodów. Podobnie jak autorka poprzedniego tekstu zaczyna od dyskusji o czwartej rewolucji przemysłowej, której ideę sformułował Klaus Schwab. Przytacza najważniejsze zjawiska i trendy technologiczne, a także ich konsekwencje: „Maszyny zastępują dużą grupę niewykwalifikowanych pracowników, ale wzrasta zapotrzebowanie pracowników wysoko wykwalifikowanych, będących w stanie obsłużyć maszyny, rozumiejących procesy i środowisko pracy. Likwidacja grozi jednak również zawodom wymagającym wyższych kwalifikacji". Jako przykład zagrożenia dla stanowisk pracy podaje robot Vera, który ma potencjał do wspierania w procesach rekrutacji, np. analizuje nadsyłane życiorysy, przeprowadza rozmowy telefoniczne z kandydatami. Generalnie jednak wykorzystanie robotów w Polsce jest niskie w porównaniu z sąsiednimi krajami. W Polsce „pracuje" 46 robotów na 10 tys. pracowników, tymczasem na Słowacji 169, w Czechach 147, w Niemczech 364 roboty na tę samą liczbę zatrudnionych. A więc wszystko przed nami.
Na koniec temat „najcięższy". Paulina Adamczyk i Wojciech Woźniak piszą o problematyce samobójstw. Omawiają fińskie działania prewencyjne, które przedstawiają jako inspirację dla interwencji, które mogłyby zostać podjęte w Polsce. W latach 80. XX w. Finlandia należała do państw z wysokim współczynnikiem samobójstw. Podjęcie wszechstronnych działań przyczyniło się do znacznego złagodzenia problemu. Finlandia jako pierwsze państwo na świecie wdrożyła rekomendacje Światowej Organizacji Zdrowia z dokumentu Health for All by the Year 2000 (1981). Przeprowadzono dogłębną analizę problemu w perspektywie interdyscyplinarnej, łączącej psychiatrię, psychologię oraz nauki społeczne. W jej wyniku wypracowano instrumenty wczesnego rozpoznania ryzyka wystąpienia zachowania samobójczego i model „wczesnej interwencji". Uznano także konieczność wdrożenia programu przeciwdziałania zjawisku przemocy rówieśniczej. Autorzy wskazują na deficyt polskich badań, które mogłyby przynieść głębsze zrozumienie problemu, a także na niski poziom uogólnionego zaufania w społeczeństwie, co utrudnia podejmowanie niektórych działań publicznych nakierowanych na prewencję.
Andrzej Zybała
Wstęp
Paulina Adamczyk, Wojciech Woźniak
Prewencja zachowań samobójczych jako zadanie polityki zdrowia publicznego.Doświadczenia Finlandii, inspiracja dla Polski
Suicide prevention as a task of public health policy: Finland's experience, inspiration for Poland?
Beata Ziębińska
Pracownie badań nad lokalnymi problemami społecznymi
Research laboratories for local social problems
Kaja Zapędowska-Kling
Cele i sposoby realizacji polityki społecznej w dobie postępu technologicznego
Goals and ways of implementing social policies in times of technological progress
Monika Kobosko
Ginące zawody jako konsekwencja zmian technologicznych na polskim rynku pracy
Disappearance of professions as a consequence of technological changes on the Polish labor market
Jacek Sroka, Beata Pawlica, Joanna Podgórska-Rykała
Bariery formuł deliberacyjnych w świetle badania praktyk budżetowania obywatelskiego w Polsce prowadzonych w okresie pandemii COVID-19
Barriers to deliberative formulas based on research of civic budgeting practices in Poland conducted during the COVID-19 pandemic
Rafał Krenz
Instrumenty finansowe w ekonomii społecznej wobec kryzysu związanego z pandemią COVID-19
Financial instruments in the social economy in the face of the crisis related to the COVID-19 pandemic
Wykaz autorów w „Studiach z Polityki Publicznej" w 2020 r
Lista recenzentów w 2020
