Ulubione
  1. Strona główna
  2. PRAWO I EKONOMIA STABILNOŚCI FINANSOWEJ

PRAWO I EKONOMIA STABILNOŚCI FINANSOWEJ

40,00 zł
36,00 zł
/ szt.
Oszczędzasz 10 % ( 4,00 zł).
Najniższa cena produktu z 30 dni przed obniżką: 36,00 zł
Autor: Włodzimierz Szpringer
Kod produktu: 978-83-8030-031-6
Cena regularna:
40,00 zł
36,00 zł
/ szt.
Oszczędzasz 10 % ( 4,00 zł).
Najniższa cena produktu z 30 dni przed obniżką: 36,00 zł
Dodaj do ulubionych
Łatwy zwrot towaru w ciągu 14 dni od zakupu bez podania przyczyny
PRAWO I EKONOMIA STABILNOŚCI FINANSOWEJ
PRAWO I EKONOMIA STABILNOŚCI FINANSOWEJ
[[[separator]]]

O polityce i nadzorze makroostrożnościowym napisano dotychczas niewiele, ponieważ instytucje te są dość nowe w systemie prawnym UE. Większość rozważań podejmowano z perspektywy ekonomicznej, poruszając kwestie prawne tylko powierzchownie. Problemy te stają się wyraźne dopiero w ujęciu ekonomicznej analizy prawa (Law & Economics), w tym ekonomii instytucjonalnej. Ogromna złożoność i niepewność stosowania regulacji w badanym obszarze wynika przede wszystkim z faktu, że poszczególne rozwiązania wdrażano w różnym czasie.

Najpierw był to system europejskich organów nadzoru finansowego (EBA, EIOPA, ESMA), który polegał przede wszystkim na koordynacji działań krajowych. Na to nałożyła się Europejska Unia Bankowa wraz z jednolitym mechanizmem nadzorczym, jednolitym mechanizmem sanacyjnym, a ponadto europejskim mechanizmem stabilizacyjnym, który również należy widzieć w kontekście pomocy dla zagrożonych banków.

Trudności interpretacyjne pogłębia niejednolity zasięg przedmiotowo-podmiotowy badanych instytucji. Przykładowo - SSM i SRM, a więc nowy, scentralizowany nadzór EBC to mechanizmy dotyczące banków z krajów strefy euro. Dotychczasowy system koordynacji nadzoru obejmuje wszystkie kraje członkowskie, np. EBA wydaje wytyczne czy opracowuje standardy techniczne dla wszystkich banków w UE. Europejski mechanizm stabilizacyjny także obejmuje całą Unię. Z kolei instytucje finansowe o znaczeniu systemowym to nie tylko banki, ale także inne instytucje - z wyłączeniem ubezpieczeń. Pakiet CRD IV/CRR z założenia dotyczy nie tylko banków, ale i w pewnej mierze parabanków (shadow banking). Powstała zatem kategoria szersza niż instytucje kredytowe (instytucje CRR).

Jeżeli do tego dodać, że w większości przypadków domniemanie kompetencji leży po stronie organów krajowych, można się zastanawiać nad skutecznością działań EBC, skoro nie zawsze jest w pełni jasne, czy, kiedy i jak (za pomocą jakich środków) EBC może lub powinien działać z własnej inicjatywy lub korygować decyzje organów krajowych (np. w sprawie określania buforów). Jaka jest w tej mierze odpowiedzialność (rozliczalność) organów EBC? Jak należy zreorganizować relacje między EBC a ESRB, skoro rola EBC bardzo wzrosła z tytułu nadzoru EBC w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego? Czy w tym kontekście pozycja ESRB nie staje się fasadowa? Czy nie istnieje konflikt interesów między rolą EBC jako podmiotu polityki pieniężnej i podmiotu sprawującego nadzór bankowy?

Opinie lub decyzje EBC, zalecenia lub ostrzeżenia ESRB wymagają analizy z perspektywy prawnej (np. pod kątem mocy wiążącej tych aktów, kręgu potencjalnych adresatów, odpowiedzialności organów wydających te akty za ich prawidłowość i zgodność z aktualnym stanem wiedzy naukowej w dziedzinie ekonomii czy finansów, a także odpowiedzialności adresatów za niestosowanie się do decyzji, zlekceważenie zaleceń czy ostrzeżeń). Czy w tak kluczowej kwestii jak stabilność finansowa reguła comply or explain jest dostateczna?

Problemy compliance w tej dziedzinie są szczególnie ciekawe, gdyż nadzór makroostrożnościowy dotyczy całości systemu finansowego i zapobiegania ryzyku systemowemu, a nie ryzyku poszczególnych instytucji (jak to ma miejsce w przypadku nadzoru mikroostrożnościowego), tym niemniej skutki decyzji dotykają konkretnych banków, parabanków, systemów płatności itp. (np. wyznaczanie dodatkowych wymogów kapitałowych dla instytucji o znaczeniu systemowym - SIFIs, tworzenia listy SIFIs w danym okresie, określanie bufora antycyklicznego lub systemowego). Instytucje te są wszelako nierzadko pozbawione praw, jakie normalnie przysługują w państwie prawnym, np. kwestionowania tych decyzji na drodze administracyjnej lub sądowej (podobnie jest w przypadku różnych decyzji podejmowanych przez banki centralne).

To, co z perspektywy prawnej można powiedzieć o polityce i nadzorze makroostrożnościowym, jest istną "dżunglą" nie zawsze jasnych powiązań informacyjnych, konsultacji, uzgodnień czy decyzji organów krajowych lub unijnych w kontekście zadań EBC i ESRB, EBA i ESMA oraz jednolitego mechanizmu nadzorczego, sanacyjnego i stabilizacyjnego. Konstrukcja i sprawowanie nadzoru makroostrożnościowego to duże wyzwanie regulacyjne i ekonomiczne jak stworzyć właściwe instytucje i powierzyć im właściwe instrumenty, które byłyby stosowane spójnie, w stosownym czasie, przez różne organy krajowe czy unijne nieunikające działania mimo niepewności i ryzyka (inaction bias), a równocześnie współtworzące stabilność finansową, korzystając ze spójnego instrumentarium (bufory antycykliczne, dodatkowe wymogi kapitałowe wobec instytucji o znaczeniu systemowym, minimalne wagi ryzyka dla zaangażowań na rynku nieruchomości).

Stan prawny jest dość skomplikowany, zwłaszcza biorąc pod uwagę SSM, SRM, ESM, gdyż okazuje się, że często nie bardzo wiadomo, kto i kiedy powinien działać, kiedy np. EBC może i powinien korygować decyzje nadzorców krajowych, jaka jest rola ESRB w kontekście zwiększenia roli EBC w ramach unii bankowej, czy i kiedy banki mogą ewentualnie podważać decyzje np. o wyznaczeniu bufora czy wpisaniu na listę SIFIs itp. Niejasna jest też rola EBA czy ESMA w kontekście powstania unii bankowej, SSM, SRM i ESM oraz cesji kompetencji władczych EBC czy Komisji na agencje regulacyjne (doktryna Meroni), czy tworzenia agencji regulacyjnych poza traktatem (doktryna Pringle).

 

[[[separator]]]

Wykaz ważniejszych skrótów

 

Wprowadzenie

 

1. Stabilność finansowa i ryzyko systemowe

1.1. Problemy definiowania stabilności finansowej

1.2. Stabilność finansowa a integracja europejska i konkurencja

1.3. Ryzyko systemowe a stabilność finansowa

1.4. Polityka pieniężna a polityka i nadzór makroostrożnościowy

 

2. Banki centralne - podmiotem polityki makroostrożnościowej

2.1. Niejednolitość modeli bankowości centralnej

2.2. Problem niezależności banku centralnego

2.3. Banki centralne a polityka makroostrożnościowa

2.4. Banki centralne i EBC a jednolity mechanizm nadzorczy

 

3. Polityka i nadzór makroostrożnościowy

3.1. Instytucjonalny kształt polityki i nadzoru makroostrożnościowego

3.2. Europejski Bank Centralny w polityce makroostrożnościowej

3.3. Nadzór systemowy nad infrastrukturą rynku finansowego

3.4. Polska ustawa o nadzorze makroostrożnościowym

 

4. Ocena instytucji finansowych z punktu widzenia ryzyka systemowego

4.1. Instytucje finansowe o znaczeniu systemowym

4.2. Kontekst podziału dużych banków na komercyjne i inwestycyjne

4.3. Instytucje płatnicze o znaczeniu systemowym

 

5. Mikro- i makroostrożnościowe aspekty regulacji kapitałowych

5.1. Regulacje kapitałowe a nadzór ostrożnościowy

5.2. Makroostrożnościowe aspekty regulacji kapitałowych

5.3. Bufory antycykliczne i systemowe

5.4. Bufory jako innowacja regulacyjna (doświadczenia niemieckie)

5.5. Współzależności między polityką mikro- a makroostrożnościową

5.6. Narzędzia makroostrożnościowe a pomiar ryzyka systemowego

 

6. Instytucjonalizacja Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego

6.1. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego - kierunki rozwojowe

6.2. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego a Europejski Bank Centralny

6.3. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego a nadzór makroostrożnościowy

6.4. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego a amerykańska Financial Stability Oversight Council

 

7. Europejski model nadzoru finansowego - kierunki rozwoju

7.1. Europejski System Nadzoru Finansowego

7.2. Cesja kompetencji Komisji lub Rady na agencje regulacyjne (doktryna Meroni)

7.3. Przykład EBA i ESMA na tle doktryny Meroni i Romano

7.4. Europejska Unia Bankowa a jednolity mechanizm nadzorczy

7.5. Europejska Unia Bankowa a jednolity mechanizm sanacyjny

7.6. Mechanizm regulacji dyrektyw DGDS oraz BRRD a konkurencja

7.7. Europejski mechanizm stabilizacyjny - doktryna Pringle

 

8. Stabilność finansowa a rynek bankowości detalicznej

8.1. Wprowadzenie

8.2. Teoretyczne przesłanki regulacji rynku consumer finance

8.3. Kredyt - prawem człowieka? (Kilka uwag na tle opinii M. Yunusa)

8.4. Bezpieczeństwo ekonomiczne gospodarstw domowych

8.5. Regulacja granic oprocentowania - ocena skutków

8.6. Nadmierne zadłużenie i instytucja upadłości konsumenckiej

8.7. Problem wykluczenia społecznego, finansowego i cyfrowego

8.8. Chronić konsumentów wrażliwych - lecz bez hazardu moralnego

8.9. Innowacyjne metody edukacji i współpracy z kredytobiorcą

8.10. Złożone usługi consumer finance - kompleksowa ochrona konsumenta

8.11. Konsument a profesjonalista na rynku kapitałowym - uzależnienie statusu klienta od wiedzy, umiejętności i zaufania?

 

9. Ocena skutków regulacji - nowe podejście

 

Literatura

 

Wykaz ważniejszych regulacji UE

Opis

Wydanie: 1
Rok wydania: 2015
Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza
Oprawa: miękka
Format: B5
Liczba stron: 217

Wstęp

O polityce i nadzorze makroostrożnościowym napisano dotychczas niewiele, ponieważ instytucje te są dość nowe w systemie prawnym UE. Większość rozważań podejmowano z perspektywy ekonomicznej, poruszając kwestie prawne tylko powierzchownie. Problemy te stają się wyraźne dopiero w ujęciu ekonomicznej analizy prawa (Law & Economics), w tym ekonomii instytucjonalnej. Ogromna złożoność i niepewność stosowania regulacji w badanym obszarze wynika przede wszystkim z faktu, że poszczególne rozwiązania wdrażano w różnym czasie.

Najpierw był to system europejskich organów nadzoru finansowego (EBA, EIOPA, ESMA), który polegał przede wszystkim na koordynacji działań krajowych. Na to nałożyła się Europejska Unia Bankowa wraz z jednolitym mechanizmem nadzorczym, jednolitym mechanizmem sanacyjnym, a ponadto europejskim mechanizmem stabilizacyjnym, który również należy widzieć w kontekście pomocy dla zagrożonych banków.

Trudności interpretacyjne pogłębia niejednolity zasięg przedmiotowo-podmiotowy badanych instytucji. Przykładowo - SSM i SRM, a więc nowy, scentralizowany nadzór EBC to mechanizmy dotyczące banków z krajów strefy euro. Dotychczasowy system koordynacji nadzoru obejmuje wszystkie kraje członkowskie, np. EBA wydaje wytyczne czy opracowuje standardy techniczne dla wszystkich banków w UE. Europejski mechanizm stabilizacyjny także obejmuje całą Unię. Z kolei instytucje finansowe o znaczeniu systemowym to nie tylko banki, ale także inne instytucje - z wyłączeniem ubezpieczeń. Pakiet CRD IV/CRR z założenia dotyczy nie tylko banków, ale i w pewnej mierze parabanków (shadow banking). Powstała zatem kategoria szersza niż instytucje kredytowe (instytucje CRR).

Jeżeli do tego dodać, że w większości przypadków domniemanie kompetencji leży po stronie organów krajowych, można się zastanawiać nad skutecznością działań EBC, skoro nie zawsze jest w pełni jasne, czy, kiedy i jak (za pomocą jakich środków) EBC może lub powinien działać z własnej inicjatywy lub korygować decyzje organów krajowych (np. w sprawie określania buforów). Jaka jest w tej mierze odpowiedzialność (rozliczalność) organów EBC? Jak należy zreorganizować relacje między EBC a ESRB, skoro rola EBC bardzo wzrosła z tytułu nadzoru EBC w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego? Czy w tym kontekście pozycja ESRB nie staje się fasadowa? Czy nie istnieje konflikt interesów między rolą EBC jako podmiotu polityki pieniężnej i podmiotu sprawującego nadzór bankowy?

Opinie lub decyzje EBC, zalecenia lub ostrzeżenia ESRB wymagają analizy z perspektywy prawnej (np. pod kątem mocy wiążącej tych aktów, kręgu potencjalnych adresatów, odpowiedzialności organów wydających te akty za ich prawidłowość i zgodność z aktualnym stanem wiedzy naukowej w dziedzinie ekonomii czy finansów, a także odpowiedzialności adresatów za niestosowanie się do decyzji, zlekceważenie zaleceń czy ostrzeżeń). Czy w tak kluczowej kwestii jak stabilność finansowa reguła comply or explain jest dostateczna?

Problemy compliance w tej dziedzinie są szczególnie ciekawe, gdyż nadzór makroostrożnościowy dotyczy całości systemu finansowego i zapobiegania ryzyku systemowemu, a nie ryzyku poszczególnych instytucji (jak to ma miejsce w przypadku nadzoru mikroostrożnościowego), tym niemniej skutki decyzji dotykają konkretnych banków, parabanków, systemów płatności itp. (np. wyznaczanie dodatkowych wymogów kapitałowych dla instytucji o znaczeniu systemowym - SIFIs, tworzenia listy SIFIs w danym okresie, określanie bufora antycyklicznego lub systemowego). Instytucje te są wszelako nierzadko pozbawione praw, jakie normalnie przysługują w państwie prawnym, np. kwestionowania tych decyzji na drodze administracyjnej lub sądowej (podobnie jest w przypadku różnych decyzji podejmowanych przez banki centralne).

To, co z perspektywy prawnej można powiedzieć o polityce i nadzorze makroostrożnościowym, jest istną "dżunglą" nie zawsze jasnych powiązań informacyjnych, konsultacji, uzgodnień czy decyzji organów krajowych lub unijnych w kontekście zadań EBC i ESRB, EBA i ESMA oraz jednolitego mechanizmu nadzorczego, sanacyjnego i stabilizacyjnego. Konstrukcja i sprawowanie nadzoru makroostrożnościowego to duże wyzwanie regulacyjne i ekonomiczne jak stworzyć właściwe instytucje i powierzyć im właściwe instrumenty, które byłyby stosowane spójnie, w stosownym czasie, przez różne organy krajowe czy unijne nieunikające działania mimo niepewności i ryzyka (inaction bias), a równocześnie współtworzące stabilność finansową, korzystając ze spójnego instrumentarium (bufory antycykliczne, dodatkowe wymogi kapitałowe wobec instytucji o znaczeniu systemowym, minimalne wagi ryzyka dla zaangażowań na rynku nieruchomości).

Stan prawny jest dość skomplikowany, zwłaszcza biorąc pod uwagę SSM, SRM, ESM, gdyż okazuje się, że często nie bardzo wiadomo, kto i kiedy powinien działać, kiedy np. EBC może i powinien korygować decyzje nadzorców krajowych, jaka jest rola ESRB w kontekście zwiększenia roli EBC w ramach unii bankowej, czy i kiedy banki mogą ewentualnie podważać decyzje np. o wyznaczeniu bufora czy wpisaniu na listę SIFIs itp. Niejasna jest też rola EBA czy ESMA w kontekście powstania unii bankowej, SSM, SRM i ESM oraz cesji kompetencji władczych EBC czy Komisji na agencje regulacyjne (doktryna Meroni), czy tworzenia agencji regulacyjnych poza traktatem (doktryna Pringle).

 

Spis treści

Wykaz ważniejszych skrótów

 

Wprowadzenie

 

1. Stabilność finansowa i ryzyko systemowe

1.1. Problemy definiowania stabilności finansowej

1.2. Stabilność finansowa a integracja europejska i konkurencja

1.3. Ryzyko systemowe a stabilność finansowa

1.4. Polityka pieniężna a polityka i nadzór makroostrożnościowy

 

2. Banki centralne - podmiotem polityki makroostrożnościowej

2.1. Niejednolitość modeli bankowości centralnej

2.2. Problem niezależności banku centralnego

2.3. Banki centralne a polityka makroostrożnościowa

2.4. Banki centralne i EBC a jednolity mechanizm nadzorczy

 

3. Polityka i nadzór makroostrożnościowy

3.1. Instytucjonalny kształt polityki i nadzoru makroostrożnościowego

3.2. Europejski Bank Centralny w polityce makroostrożnościowej

3.3. Nadzór systemowy nad infrastrukturą rynku finansowego

3.4. Polska ustawa o nadzorze makroostrożnościowym

 

4. Ocena instytucji finansowych z punktu widzenia ryzyka systemowego

4.1. Instytucje finansowe o znaczeniu systemowym

4.2. Kontekst podziału dużych banków na komercyjne i inwestycyjne

4.3. Instytucje płatnicze o znaczeniu systemowym

 

5. Mikro- i makroostrożnościowe aspekty regulacji kapitałowych

5.1. Regulacje kapitałowe a nadzór ostrożnościowy

5.2. Makroostrożnościowe aspekty regulacji kapitałowych

5.3. Bufory antycykliczne i systemowe

5.4. Bufory jako innowacja regulacyjna (doświadczenia niemieckie)

5.5. Współzależności między polityką mikro- a makroostrożnościową

5.6. Narzędzia makroostrożnościowe a pomiar ryzyka systemowego

 

6. Instytucjonalizacja Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego

6.1. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego - kierunki rozwojowe

6.2. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego a Europejski Bank Centralny

6.3. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego a nadzór makroostrożnościowy

6.4. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego a amerykańska Financial Stability Oversight Council

 

7. Europejski model nadzoru finansowego - kierunki rozwoju

7.1. Europejski System Nadzoru Finansowego

7.2. Cesja kompetencji Komisji lub Rady na agencje regulacyjne (doktryna Meroni)

7.3. Przykład EBA i ESMA na tle doktryny Meroni i Romano

7.4. Europejska Unia Bankowa a jednolity mechanizm nadzorczy

7.5. Europejska Unia Bankowa a jednolity mechanizm sanacyjny

7.6. Mechanizm regulacji dyrektyw DGDS oraz BRRD a konkurencja

7.7. Europejski mechanizm stabilizacyjny - doktryna Pringle

 

8. Stabilność finansowa a rynek bankowości detalicznej

8.1. Wprowadzenie

8.2. Teoretyczne przesłanki regulacji rynku consumer finance

8.3. Kredyt - prawem człowieka? (Kilka uwag na tle opinii M. Yunusa)

8.4. Bezpieczeństwo ekonomiczne gospodarstw domowych

8.5. Regulacja granic oprocentowania - ocena skutków

8.6. Nadmierne zadłużenie i instytucja upadłości konsumenckiej

8.7. Problem wykluczenia społecznego, finansowego i cyfrowego

8.8. Chronić konsumentów wrażliwych - lecz bez hazardu moralnego

8.9. Innowacyjne metody edukacji i współpracy z kredytobiorcą

8.10. Złożone usługi consumer finance - kompleksowa ochrona konsumenta

8.11. Konsument a profesjonalista na rynku kapitałowym - uzależnienie statusu klienta od wiedzy, umiejętności i zaufania?

 

9. Ocena skutków regulacji - nowe podejście

 

Literatura

 

Wykaz ważniejszych regulacji UE

Opinie

Twoja ocena:
Wydanie: 1
Rok wydania: 2015
Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza
Oprawa: miękka
Format: B5
Liczba stron: 217

O polityce i nadzorze makroostrożnościowym napisano dotychczas niewiele, ponieważ instytucje te są dość nowe w systemie prawnym UE. Większość rozważań podejmowano z perspektywy ekonomicznej, poruszając kwestie prawne tylko powierzchownie. Problemy te stają się wyraźne dopiero w ujęciu ekonomicznej analizy prawa (Law & Economics), w tym ekonomii instytucjonalnej. Ogromna złożoność i niepewność stosowania regulacji w badanym obszarze wynika przede wszystkim z faktu, że poszczególne rozwiązania wdrażano w różnym czasie.

Najpierw był to system europejskich organów nadzoru finansowego (EBA, EIOPA, ESMA), który polegał przede wszystkim na koordynacji działań krajowych. Na to nałożyła się Europejska Unia Bankowa wraz z jednolitym mechanizmem nadzorczym, jednolitym mechanizmem sanacyjnym, a ponadto europejskim mechanizmem stabilizacyjnym, który również należy widzieć w kontekście pomocy dla zagrożonych banków.

Trudności interpretacyjne pogłębia niejednolity zasięg przedmiotowo-podmiotowy badanych instytucji. Przykładowo - SSM i SRM, a więc nowy, scentralizowany nadzór EBC to mechanizmy dotyczące banków z krajów strefy euro. Dotychczasowy system koordynacji nadzoru obejmuje wszystkie kraje członkowskie, np. EBA wydaje wytyczne czy opracowuje standardy techniczne dla wszystkich banków w UE. Europejski mechanizm stabilizacyjny także obejmuje całą Unię. Z kolei instytucje finansowe o znaczeniu systemowym to nie tylko banki, ale także inne instytucje - z wyłączeniem ubezpieczeń. Pakiet CRD IV/CRR z założenia dotyczy nie tylko banków, ale i w pewnej mierze parabanków (shadow banking). Powstała zatem kategoria szersza niż instytucje kredytowe (instytucje CRR).

Jeżeli do tego dodać, że w większości przypadków domniemanie kompetencji leży po stronie organów krajowych, można się zastanawiać nad skutecznością działań EBC, skoro nie zawsze jest w pełni jasne, czy, kiedy i jak (za pomocą jakich środków) EBC może lub powinien działać z własnej inicjatywy lub korygować decyzje organów krajowych (np. w sprawie określania buforów). Jaka jest w tej mierze odpowiedzialność (rozliczalność) organów EBC? Jak należy zreorganizować relacje między EBC a ESRB, skoro rola EBC bardzo wzrosła z tytułu nadzoru EBC w ramach jednolitego mechanizmu nadzorczego? Czy w tym kontekście pozycja ESRB nie staje się fasadowa? Czy nie istnieje konflikt interesów między rolą EBC jako podmiotu polityki pieniężnej i podmiotu sprawującego nadzór bankowy?

Opinie lub decyzje EBC, zalecenia lub ostrzeżenia ESRB wymagają analizy z perspektywy prawnej (np. pod kątem mocy wiążącej tych aktów, kręgu potencjalnych adresatów, odpowiedzialności organów wydających te akty za ich prawidłowość i zgodność z aktualnym stanem wiedzy naukowej w dziedzinie ekonomii czy finansów, a także odpowiedzialności adresatów za niestosowanie się do decyzji, zlekceważenie zaleceń czy ostrzeżeń). Czy w tak kluczowej kwestii jak stabilność finansowa reguła comply or explain jest dostateczna?

Problemy compliance w tej dziedzinie są szczególnie ciekawe, gdyż nadzór makroostrożnościowy dotyczy całości systemu finansowego i zapobiegania ryzyku systemowemu, a nie ryzyku poszczególnych instytucji (jak to ma miejsce w przypadku nadzoru mikroostrożnościowego), tym niemniej skutki decyzji dotykają konkretnych banków, parabanków, systemów płatności itp. (np. wyznaczanie dodatkowych wymogów kapitałowych dla instytucji o znaczeniu systemowym - SIFIs, tworzenia listy SIFIs w danym okresie, określanie bufora antycyklicznego lub systemowego). Instytucje te są wszelako nierzadko pozbawione praw, jakie normalnie przysługują w państwie prawnym, np. kwestionowania tych decyzji na drodze administracyjnej lub sądowej (podobnie jest w przypadku różnych decyzji podejmowanych przez banki centralne).

To, co z perspektywy prawnej można powiedzieć o polityce i nadzorze makroostrożnościowym, jest istną "dżunglą" nie zawsze jasnych powiązań informacyjnych, konsultacji, uzgodnień czy decyzji organów krajowych lub unijnych w kontekście zadań EBC i ESRB, EBA i ESMA oraz jednolitego mechanizmu nadzorczego, sanacyjnego i stabilizacyjnego. Konstrukcja i sprawowanie nadzoru makroostrożnościowego to duże wyzwanie regulacyjne i ekonomiczne jak stworzyć właściwe instytucje i powierzyć im właściwe instrumenty, które byłyby stosowane spójnie, w stosownym czasie, przez różne organy krajowe czy unijne nieunikające działania mimo niepewności i ryzyka (inaction bias), a równocześnie współtworzące stabilność finansową, korzystając ze spójnego instrumentarium (bufory antycykliczne, dodatkowe wymogi kapitałowe wobec instytucji o znaczeniu systemowym, minimalne wagi ryzyka dla zaangażowań na rynku nieruchomości).

Stan prawny jest dość skomplikowany, zwłaszcza biorąc pod uwagę SSM, SRM, ESM, gdyż okazuje się, że często nie bardzo wiadomo, kto i kiedy powinien działać, kiedy np. EBC może i powinien korygować decyzje nadzorców krajowych, jaka jest rola ESRB w kontekście zwiększenia roli EBC w ramach unii bankowej, czy i kiedy banki mogą ewentualnie podważać decyzje np. o wyznaczeniu bufora czy wpisaniu na listę SIFIs itp. Niejasna jest też rola EBA czy ESMA w kontekście powstania unii bankowej, SSM, SRM i ESM oraz cesji kompetencji władczych EBC czy Komisji na agencje regulacyjne (doktryna Meroni), czy tworzenia agencji regulacyjnych poza traktatem (doktryna Pringle).

 

Wykaz ważniejszych skrótów

 

Wprowadzenie

 

1. Stabilność finansowa i ryzyko systemowe

1.1. Problemy definiowania stabilności finansowej

1.2. Stabilność finansowa a integracja europejska i konkurencja

1.3. Ryzyko systemowe a stabilność finansowa

1.4. Polityka pieniężna a polityka i nadzór makroostrożnościowy

 

2. Banki centralne - podmiotem polityki makroostrożnościowej

2.1. Niejednolitość modeli bankowości centralnej

2.2. Problem niezależności banku centralnego

2.3. Banki centralne a polityka makroostrożnościowa

2.4. Banki centralne i EBC a jednolity mechanizm nadzorczy

 

3. Polityka i nadzór makroostrożnościowy

3.1. Instytucjonalny kształt polityki i nadzoru makroostrożnościowego

3.2. Europejski Bank Centralny w polityce makroostrożnościowej

3.3. Nadzór systemowy nad infrastrukturą rynku finansowego

3.4. Polska ustawa o nadzorze makroostrożnościowym

 

4. Ocena instytucji finansowych z punktu widzenia ryzyka systemowego

4.1. Instytucje finansowe o znaczeniu systemowym

4.2. Kontekst podziału dużych banków na komercyjne i inwestycyjne

4.3. Instytucje płatnicze o znaczeniu systemowym

 

5. Mikro- i makroostrożnościowe aspekty regulacji kapitałowych

5.1. Regulacje kapitałowe a nadzór ostrożnościowy

5.2. Makroostrożnościowe aspekty regulacji kapitałowych

5.3. Bufory antycykliczne i systemowe

5.4. Bufory jako innowacja regulacyjna (doświadczenia niemieckie)

5.5. Współzależności między polityką mikro- a makroostrożnościową

5.6. Narzędzia makroostrożnościowe a pomiar ryzyka systemowego

 

6. Instytucjonalizacja Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego

6.1. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego - kierunki rozwojowe

6.2. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego a Europejski Bank Centralny

6.3. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego a nadzór makroostrożnościowy

6.4. Europejska Rada ds. Ryzyka Systemowego a amerykańska Financial Stability Oversight Council

 

7. Europejski model nadzoru finansowego - kierunki rozwoju

7.1. Europejski System Nadzoru Finansowego

7.2. Cesja kompetencji Komisji lub Rady na agencje regulacyjne (doktryna Meroni)

7.3. Przykład EBA i ESMA na tle doktryny Meroni i Romano

7.4. Europejska Unia Bankowa a jednolity mechanizm nadzorczy

7.5. Europejska Unia Bankowa a jednolity mechanizm sanacyjny

7.6. Mechanizm regulacji dyrektyw DGDS oraz BRRD a konkurencja

7.7. Europejski mechanizm stabilizacyjny - doktryna Pringle

 

8. Stabilność finansowa a rynek bankowości detalicznej

8.1. Wprowadzenie

8.2. Teoretyczne przesłanki regulacji rynku consumer finance

8.3. Kredyt - prawem człowieka? (Kilka uwag na tle opinii M. Yunusa)

8.4. Bezpieczeństwo ekonomiczne gospodarstw domowych

8.5. Regulacja granic oprocentowania - ocena skutków

8.6. Nadmierne zadłużenie i instytucja upadłości konsumenckiej

8.7. Problem wykluczenia społecznego, finansowego i cyfrowego

8.8. Chronić konsumentów wrażliwych - lecz bez hazardu moralnego

8.9. Innowacyjne metody edukacji i współpracy z kredytobiorcą

8.10. Złożone usługi consumer finance - kompleksowa ochrona konsumenta

8.11. Konsument a profesjonalista na rynku kapitałowym - uzależnienie statusu klienta od wiedzy, umiejętności i zaufania?

 

9. Ocena skutków regulacji - nowe podejście

 

Literatura

 

Wykaz ważniejszych regulacji UE

Napisz swoją opinię
Twoja ocena:
Szybka wysyłka zamówień
Kup online i odbierz na uczelni
Bezpieczne płatności
pixel