e-book do wypożyczenia lub zakupu na stronie:
[[[separator]]]
W 100. rocznicę odzyskania niepodległości wiele osób i instytucji podejmuje różne inicjatywy dla jej uczczenia. Uczeni, publicyści, wydawcy, twórcy filmów i przedstawień pragną przypomnieć wydarzenia sprzed 100 i więcej laty, które przyczyniły się do odzyskania niepodległości. Żyjemy w czasach, gdy kształtowanie świadomości historycznej nabiera dużego znaczenia. W nurt ten włącza się również Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Wyższe uczelnie ze swym potencjałem badawczym i materialnym, ale też własną historią, bardzo interesującą, a nieraz zupełnie nieznaną, mogą odegrać istotną rolę w kształtowaniu postaw społecznych. Bogactwo środków przekazu sprawia, że wiedza musi być oparta nie tylko na rzetelnych badaniach naukowych. Powinna być przekazywana w sposób efektowny, atrakcyjny w odbiorze, a jednocześnie skłaniający odbiorcę do refleksji i wyciągania własnych wniosków, stanowiących inspirację do podejmowania samodzielnych działań.
Szkoła Główna Handlowa powstała przed ponad 100 laty. Założona w roku 1906 przez Augusta Zielińskiego (1861-1908) - ekonomistę, wykładowcę wyższych zakładów naukowych i przedsiębiorcę, zaczęła kształcić buchalterów i handlowców na poziomie wyższym. Z czasem rozwinęły się w niej nauki ogólnoekonomiczne i społeczne, a czas studiowania wyraźnie się wydłużył. Trafiała do niej młodzież wywodząca się zwykle ze średniozamożnych środowisk mieszczańskich, obdarzona różnymi temperamentami i zdolnościami. Wśród tej młodzieży, w pierwszych latach istnienia uczelni, grupę szczególną stanowili legioniści. Rozpoczynali studia przed pierwszą wojną światową, albo już w czasie trwania wielkiego konfliktu światowego. Niektórzy zdążyli je ukończyć i dopiero wtedy wstępowali do Legionów, inni przerywali studia, by ochotniczo dołączyć do tworzącego się Wojska Polskiego, byli też tacy, którzy odbyli służbę w Legionach i dopiero po ich rozwiązaniu lub zwolnieniu z szeregów, na przykład ze względów zdrowotnych, przychodzili na naszą uczelnię. Tylko część z nich ostatecznie ukończyła studia ekonomiczne, inni jedynie studiowali przez pewien czas. Zmieniały się ich zainteresowania. Wszyscy jednak współtworzyli uczelnię.
Autor postanowił przypomnieć ich postacie. Służbę w Legionach i w odrodzonym Wojsku Polskim, studia, pracę w Drugiej Rzeczypospolitej, także losy w latach drugiej wojny światowej i po jej zakończeniu. Niestety nie wszystkich legionistów. Zbieżność imion i nazwisk, brak dostępu do niektórych źródeł archiwalnych, wprawdzie zachowanych i przechowywanych, ale wciąż nieudostępnianych nawet dla celów naukowych, także ich bezpowrotne zniszczenie powodują, że ślad po legioniście i studencie naszej uczelni zarazem nieraz urywa się i nawet najbardziej doświadczony badacz może mieć trudności z ustaleniem faktów. Czasem też trudno stwierdzić, czy konkretny legionista rzeczywiście był studentem Kursów Handlowych Augusta Zielińskiego. Ponadto pewne zasoby informacyjne i bazy danych są dopiero przygotowywane. Wykaz legionistów polskich tworzony przez Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku zawiera obecnie około 30 tysięcy nazwisk, podczas gdy liczbę wszystkich legionistów szacuje się na około 65 tysięcy. Ogrom więc jeszcze pracy przed historykami i pasjonatami tematu.
Pisząc biogramy naszych legionistów, opierałem się głównie na zasobach archiwalnych Szkoły Głównej Handlowej, Centralnego Archiwum Wojskowego i Archiwum Akt Nowych. Okazjonalnie korzystałem z archiwów innych instytucji. Wiele czerpałem ze zbiorów Biblioteki Szkoły Głównej Handlowej oraz bogatych zbiorów i opracowań, nieraz wręcz unikatowej wartości, Centralnej Biblioteki Wojskowej.
Pragnę podziękować pracownikom tych instytucji kultury za życzliwość i pomoc w docieraniu do źródeł nie tylko jako autor książki, ale też ich kolega po fachu, kustosz w Bibliotece SGH w Warszawie.
Chciałbym również podziękować Panu inżynierowi Dariuszowi Grabowskiemu z naszej uczelni za elektroniczny retusz wykorzystanych w publikacji fotografii. W pierwszych czterech rozdziałach mających charakter opracowania popularnonaukowego starałem się przybliżyć ogólne tło opisywanych wydarzeń, pewne procesy, które zachodziły w społeczeństwie polskim w XIX wieku i na początku ubiegłego stulecia, natomiast opis wydarzeń militarnych, szczególnie wielkich operacji strategicznych i bitew, ograniczyłem do niezbędnego minimum. Pisząc biogramy naszych legionistów, prowadziłem już typową działalność badawczą, opierając się na zasobach archiwalnych. Zarówno część popularnonaukowa, jak naukowa stanowią podstawę do wniosków, jakie zawarłem w zakończeniu pracy, cechujących pracę naukową.
[[[separator]]]
Od autora
Rozdział I
Legiony w epoce porozbiorowej
Rozdział II
Legiony Polskie 1914-1917
Rozdział III
Legioniści w Drugiej Rzeczypospolitej
Rozdział IV
Legioniści w latach drugiej wojny światowej i po jej zakończeniu
Rozdział V
Biogramy legionistów
Zakończenie
Bibliografia
Źródła ilustracji
Opis
e-book do wypożyczenia lub zakupu na stronie:
Wstęp
W 100. rocznicę odzyskania niepodległości wiele osób i instytucji podejmuje różne inicjatywy dla jej uczczenia. Uczeni, publicyści, wydawcy, twórcy filmów i przedstawień pragną przypomnieć wydarzenia sprzed 100 i więcej laty, które przyczyniły się do odzyskania niepodległości. Żyjemy w czasach, gdy kształtowanie świadomości historycznej nabiera dużego znaczenia. W nurt ten włącza się również Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Wyższe uczelnie ze swym potencjałem badawczym i materialnym, ale też własną historią, bardzo interesującą, a nieraz zupełnie nieznaną, mogą odegrać istotną rolę w kształtowaniu postaw społecznych. Bogactwo środków przekazu sprawia, że wiedza musi być oparta nie tylko na rzetelnych badaniach naukowych. Powinna być przekazywana w sposób efektowny, atrakcyjny w odbiorze, a jednocześnie skłaniający odbiorcę do refleksji i wyciągania własnych wniosków, stanowiących inspirację do podejmowania samodzielnych działań.
Szkoła Główna Handlowa powstała przed ponad 100 laty. Założona w roku 1906 przez Augusta Zielińskiego (1861-1908) - ekonomistę, wykładowcę wyższych zakładów naukowych i przedsiębiorcę, zaczęła kształcić buchalterów i handlowców na poziomie wyższym. Z czasem rozwinęły się w niej nauki ogólnoekonomiczne i społeczne, a czas studiowania wyraźnie się wydłużył. Trafiała do niej młodzież wywodząca się zwykle ze średniozamożnych środowisk mieszczańskich, obdarzona różnymi temperamentami i zdolnościami. Wśród tej młodzieży, w pierwszych latach istnienia uczelni, grupę szczególną stanowili legioniści. Rozpoczynali studia przed pierwszą wojną światową, albo już w czasie trwania wielkiego konfliktu światowego. Niektórzy zdążyli je ukończyć i dopiero wtedy wstępowali do Legionów, inni przerywali studia, by ochotniczo dołączyć do tworzącego się Wojska Polskiego, byli też tacy, którzy odbyli służbę w Legionach i dopiero po ich rozwiązaniu lub zwolnieniu z szeregów, na przykład ze względów zdrowotnych, przychodzili na naszą uczelnię. Tylko część z nich ostatecznie ukończyła studia ekonomiczne, inni jedynie studiowali przez pewien czas. Zmieniały się ich zainteresowania. Wszyscy jednak współtworzyli uczelnię.
Autor postanowił przypomnieć ich postacie. Służbę w Legionach i w odrodzonym Wojsku Polskim, studia, pracę w Drugiej Rzeczypospolitej, także losy w latach drugiej wojny światowej i po jej zakończeniu. Niestety nie wszystkich legionistów. Zbieżność imion i nazwisk, brak dostępu do niektórych źródeł archiwalnych, wprawdzie zachowanych i przechowywanych, ale wciąż nieudostępnianych nawet dla celów naukowych, także ich bezpowrotne zniszczenie powodują, że ślad po legioniście i studencie naszej uczelni zarazem nieraz urywa się i nawet najbardziej doświadczony badacz może mieć trudności z ustaleniem faktów. Czasem też trudno stwierdzić, czy konkretny legionista rzeczywiście był studentem Kursów Handlowych Augusta Zielińskiego. Ponadto pewne zasoby informacyjne i bazy danych są dopiero przygotowywane. Wykaz legionistów polskich tworzony przez Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku zawiera obecnie około 30 tysięcy nazwisk, podczas gdy liczbę wszystkich legionistów szacuje się na około 65 tysięcy. Ogrom więc jeszcze pracy przed historykami i pasjonatami tematu.
Pisząc biogramy naszych legionistów, opierałem się głównie na zasobach archiwalnych Szkoły Głównej Handlowej, Centralnego Archiwum Wojskowego i Archiwum Akt Nowych. Okazjonalnie korzystałem z archiwów innych instytucji. Wiele czerpałem ze zbiorów Biblioteki Szkoły Głównej Handlowej oraz bogatych zbiorów i opracowań, nieraz wręcz unikatowej wartości, Centralnej Biblioteki Wojskowej.
Pragnę podziękować pracownikom tych instytucji kultury za życzliwość i pomoc w docieraniu do źródeł nie tylko jako autor książki, ale też ich kolega po fachu, kustosz w Bibliotece SGH w Warszawie.
Chciałbym również podziękować Panu inżynierowi Dariuszowi Grabowskiemu z naszej uczelni za elektroniczny retusz wykorzystanych w publikacji fotografii. W pierwszych czterech rozdziałach mających charakter opracowania popularnonaukowego starałem się przybliżyć ogólne tło opisywanych wydarzeń, pewne procesy, które zachodziły w społeczeństwie polskim w XIX wieku i na początku ubiegłego stulecia, natomiast opis wydarzeń militarnych, szczególnie wielkich operacji strategicznych i bitew, ograniczyłem do niezbędnego minimum. Pisząc biogramy naszych legionistów, prowadziłem już typową działalność badawczą, opierając się na zasobach archiwalnych. Zarówno część popularnonaukowa, jak naukowa stanowią podstawę do wniosków, jakie zawarłem w zakończeniu pracy, cechujących pracę naukową.
Spis treści
Od autora
Rozdział I
Legiony w epoce porozbiorowej
Rozdział II
Legiony Polskie 1914-1917
Rozdział III
Legioniści w Drugiej Rzeczypospolitej
Rozdział IV
Legioniści w latach drugiej wojny światowej i po jej zakończeniu
Rozdział V
Biogramy legionistów
Zakończenie
Bibliografia
Źródła ilustracji
Opinie
e-book do wypożyczenia lub zakupu na stronie:
W 100. rocznicę odzyskania niepodległości wiele osób i instytucji podejmuje różne inicjatywy dla jej uczczenia. Uczeni, publicyści, wydawcy, twórcy filmów i przedstawień pragną przypomnieć wydarzenia sprzed 100 i więcej laty, które przyczyniły się do odzyskania niepodległości. Żyjemy w czasach, gdy kształtowanie świadomości historycznej nabiera dużego znaczenia. W nurt ten włącza się również Szkoła Główna Handlowa w Warszawie. Wyższe uczelnie ze swym potencjałem badawczym i materialnym, ale też własną historią, bardzo interesującą, a nieraz zupełnie nieznaną, mogą odegrać istotną rolę w kształtowaniu postaw społecznych. Bogactwo środków przekazu sprawia, że wiedza musi być oparta nie tylko na rzetelnych badaniach naukowych. Powinna być przekazywana w sposób efektowny, atrakcyjny w odbiorze, a jednocześnie skłaniający odbiorcę do refleksji i wyciągania własnych wniosków, stanowiących inspirację do podejmowania samodzielnych działań.
Szkoła Główna Handlowa powstała przed ponad 100 laty. Założona w roku 1906 przez Augusta Zielińskiego (1861-1908) - ekonomistę, wykładowcę wyższych zakładów naukowych i przedsiębiorcę, zaczęła kształcić buchalterów i handlowców na poziomie wyższym. Z czasem rozwinęły się w niej nauki ogólnoekonomiczne i społeczne, a czas studiowania wyraźnie się wydłużył. Trafiała do niej młodzież wywodząca się zwykle ze średniozamożnych środowisk mieszczańskich, obdarzona różnymi temperamentami i zdolnościami. Wśród tej młodzieży, w pierwszych latach istnienia uczelni, grupę szczególną stanowili legioniści. Rozpoczynali studia przed pierwszą wojną światową, albo już w czasie trwania wielkiego konfliktu światowego. Niektórzy zdążyli je ukończyć i dopiero wtedy wstępowali do Legionów, inni przerywali studia, by ochotniczo dołączyć do tworzącego się Wojska Polskiego, byli też tacy, którzy odbyli służbę w Legionach i dopiero po ich rozwiązaniu lub zwolnieniu z szeregów, na przykład ze względów zdrowotnych, przychodzili na naszą uczelnię. Tylko część z nich ostatecznie ukończyła studia ekonomiczne, inni jedynie studiowali przez pewien czas. Zmieniały się ich zainteresowania. Wszyscy jednak współtworzyli uczelnię.
Autor postanowił przypomnieć ich postacie. Służbę w Legionach i w odrodzonym Wojsku Polskim, studia, pracę w Drugiej Rzeczypospolitej, także losy w latach drugiej wojny światowej i po jej zakończeniu. Niestety nie wszystkich legionistów. Zbieżność imion i nazwisk, brak dostępu do niektórych źródeł archiwalnych, wprawdzie zachowanych i przechowywanych, ale wciąż nieudostępnianych nawet dla celów naukowych, także ich bezpowrotne zniszczenie powodują, że ślad po legioniście i studencie naszej uczelni zarazem nieraz urywa się i nawet najbardziej doświadczony badacz może mieć trudności z ustaleniem faktów. Czasem też trudno stwierdzić, czy konkretny legionista rzeczywiście był studentem Kursów Handlowych Augusta Zielińskiego. Ponadto pewne zasoby informacyjne i bazy danych są dopiero przygotowywane. Wykaz legionistów polskich tworzony przez Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku zawiera obecnie około 30 tysięcy nazwisk, podczas gdy liczbę wszystkich legionistów szacuje się na około 65 tysięcy. Ogrom więc jeszcze pracy przed historykami i pasjonatami tematu.
Pisząc biogramy naszych legionistów, opierałem się głównie na zasobach archiwalnych Szkoły Głównej Handlowej, Centralnego Archiwum Wojskowego i Archiwum Akt Nowych. Okazjonalnie korzystałem z archiwów innych instytucji. Wiele czerpałem ze zbiorów Biblioteki Szkoły Głównej Handlowej oraz bogatych zbiorów i opracowań, nieraz wręcz unikatowej wartości, Centralnej Biblioteki Wojskowej.
Pragnę podziękować pracownikom tych instytucji kultury za życzliwość i pomoc w docieraniu do źródeł nie tylko jako autor książki, ale też ich kolega po fachu, kustosz w Bibliotece SGH w Warszawie.
Chciałbym również podziękować Panu inżynierowi Dariuszowi Grabowskiemu z naszej uczelni za elektroniczny retusz wykorzystanych w publikacji fotografii. W pierwszych czterech rozdziałach mających charakter opracowania popularnonaukowego starałem się przybliżyć ogólne tło opisywanych wydarzeń, pewne procesy, które zachodziły w społeczeństwie polskim w XIX wieku i na początku ubiegłego stulecia, natomiast opis wydarzeń militarnych, szczególnie wielkich operacji strategicznych i bitew, ograniczyłem do niezbędnego minimum. Pisząc biogramy naszych legionistów, prowadziłem już typową działalność badawczą, opierając się na zasobach archiwalnych. Zarówno część popularnonaukowa, jak naukowa stanowią podstawę do wniosków, jakie zawarłem w zakończeniu pracy, cechujących pracę naukową.
Od autora
Rozdział I
Legiony w epoce porozbiorowej
Rozdział II
Legiony Polskie 1914-1917
Rozdział III
Legioniści w Drugiej Rzeczypospolitej
Rozdział IV
Legioniści w latach drugiej wojny światowej i po jej zakończeniu
Rozdział V
Biogramy legionistów
Zakończenie
Bibliografia
Źródła ilustracji
